با چراغی از عدل و دادخواهی، از سمت سرزمین همیشه روشن امامت می آید.

 آخرین گل امامت است که در باغ رسالت شکوفا می شود تا با نسیم حضورش،

 دل های تشنه عدالت را طراوت بخشد. او به امامت می رسد تا طلایه دار

 یازده خورشید رسالت باشد. نه تنها زمین، بلکه آسمان نیز حضور مهربانش

 را بشارت می دهد. سال ها پیش، در غدیر خم، در حالی که نور ولایت از آسمان

می بارید، پیامبراعظم ، غزل سبز امامتش را نوید داد و فرمود: نور از طرف خداوند

 در من و سپس در علی و نسل او تا مهدی قائم قرار داده شده است. مهدی،

 حق خداوند و هر حقی را که برای ماست، خواهد گرفت. خاتم امامان، مهدی

 قائم از ماست.مهدی، تاج امامت را بر سر نهاد تا پادشاه رأفت و مهربانی باشد.

او روزی از سمت مشرق حضور خواهد آمد و زمین سبز خواهد شد .از جای پای

 قدم های بهاری اش، و زمین را منور خواهد ساخت در زیر تپش آفتاب عدالتش.

 آن روز دور نخواهد بود. او خواهد آمدوربیع مجال و انگیزه ای دیگر برای

 عاشقانه ماندن است؛ بهار در بهار، که با بهار طبیعت نیز همراه است. خداوند،

 به برکت وجود او، همگان را آفرید. اگر او نبود، هیچ کس نبود و هیچ چیز در دنیا،

 قرار نمی یافت.و ما باید در ربیع، بهاری شویم. دست ها را برآریم و دل به موعود

 بسپاریم؛ که بیعت حضرتش بر گردن ماست. این شیوه بندگان است به اربابان!

دعای عهد را در سالروز شکفتن امامتش و غدیر انتظار، دست در دست یک دیگر

 در مدارس، دانشگاه ها، حوزه های علمیه و... نثارش سازیم. پنجره ها را بگشاییم.

 زنگ ها را بنوازیم و ایمان بیاوریم اگر خویشتن خویش را بیاراییم، خورشید پنهان،

 ظاهر خواهد گشت؛ وگرنَه، هرگز در انتظار گشایش نباشیم؛ که شیخ بزرگوار

 مفید فرمود: حضور آشکار آن حضرت مانع دارد و مانع، ما هستیم.

ربیع، فرصت خوبی است برای برداشتن حجاب ها و کوتاه کردن دیوارهای

 فاصله تا بهار، زودتر بیاید. آغاز امامت دوازدهمین آفتاب عشق،

خورشید عدل و عدالت، آخرین گل بوستان امامت، بر عاشقان ولایت

مبارک باد.با آغاز امامتش، جهان، رنگ عدل و عدالت به خود گرفت.

او به امامت رسید تا جهان را به زلالی آب و روشنی آفتاب کند. 

                              سالروز امامتش مبارک باد